Төбемде көк аспан, төменде кең дала.
Айналам асқақ таулар, менің байлығым осылар.
Бірақ сен болмасаң күнім, айым, жүремін мұңайып.
Тек ғаламторлардан толғанам сені көрген сайын.
Мына қара көздер сенің қаруың,
Сенің қаруыңнан мен таптым қаза,
Ұшырап сабырлығым кетіп мазам,
Жалғысырап түндерде кештім азап.
Қойшы, болды, мейлі, жүрсін саған мыңы иіліп.
Маған керегі ең биігі, маған тек мен үшін жаралған.
Ең сұлу, түпсіз құмыра, ең биік мұнара, жүрегіме қадалған.
Ең сұлу, үнсіз домбыра, жеткізбес зымырап.
Кел маған, кел маза фака, асықтардан мен ғана сақа.
Желбіреген жапырақ, мөлдіреген қара көз,
Айтайын болсада көп сөз бос сөз.
Шалдығып денем, мыңға үзіліп,
Жер бетінен таппадым сен түгілі, бикеш.
Терезелерімнен қанша қақсадағы үңіліп мың кеш.
Саған жетелеп жол бойында жатады екен тізіліп іздер,
Таптым сені жүз жал іздеп.
Биіктерге өрмелеп, алыстарға жорғалап,
Айдың жүзі дөңгелек, жердің беті домалақ.
Аее журектен ұлыған, ал тек мен үшін жаралған.
Ең сұлу, түпсіз құмыра, ең биік мұнара, жүрегіме қадалған.
Ең сұлу, үнсіз домбыра, жеткізбес зымырап.
Кел маған, кел маза фака, асықтардан мен ғана сақа.